“Hayat bir nehirdeki akıntıdır. Direnenler yorulduğuyla kalır.”
– Kendime Not (14.05.2020)
Çabaların anlamsız geldiği, gülüşlerin eğreti, gözyaşlarının suskun, zamanın direngen olduğu bir süreçten geçiyorum. Umudun esamesinin dahi okunmadığı bir yerden kırıntılar toplayıp tırnaklarımla kazarak umudu yeşertip o umutlardan -öyle veya böyle- bir inanca vardığım yere ve şimdi oradan da tokat gibi çarpan bir ölümle ve hala anlam veremediğim bir terk edilişle darmadağın olduğum bir noktaya ulaştım.
Okumaya devam et “Boşluğa Ağıt”