geceyle birlikte adım atar güneş içeri
geceyle birlikte bir sonraki güne (hâlâ) umut var
geceyle birlikte mümkün her sabah
çünkü karanlık olmadan anlaşılmayacak aydınlık
çünkü hüznün gölgesi çökmese ruhuna
dönmeyecek yüzünü güneşe bu yılgın adam
dönmediği gibi hanzala’nın yüzünü bize yıllardır
çünkü biz bıkmadık karanlıktan, ısrarla
Ay: Mart 2023
güneşin ufka değdiği yer
Yaşlı adam yolda hızlı adımlarla ilerleyen gençlere döner ve “Delikanlılar, söyleyin bakalım nereye gidiyorsunuz böyle?” der. Gençler, sanki söyleyecekleri söz önceden hazırmış gibi bir ağız cevap verirler: “Güneşin battığı yere gidiyoruz dayı.” Bu cevap üzerine yaşlı adam “Niye oraya gidiyorsunuz ki?” diye sorar. Sırtında çanta olan genç “Orada çocuklar ölmüyor, aydınlar hapislerde çürümüyormuş. Gençlere de iyi bir gelecek vaat ediliyormuş. İşte bu yüzden biz de gün batmadan yola koyulduk” der büyük bir heyecanla. Bu cevabın karşısında yaşlı adam afallar. Derin bir nefes alır ve sıkkın bakışlarla gençlere dönüp “Demek sizi de kandırmayı başardılar” deyiverir. Gençler aldıkları cevap karşısında hayrete düşerler. Bu sefer diğer genç söze girer ve “Kim bizi niye kandırsın ki dayı? Güneşin doğduğu bu topraklarda kan dökülmeyen bir gün mü var Allah aşkına, söylesene!” der büyük bir hışımla. Yaşlı adam tekrar derin bir iç çeker. Tam ağzını açacakken gözyaşları boşalmaya başlar gözlerinden. Biraz sonra kendini toparlar ve “Dökülen bu kanların müsebbibi kimdir diye hiç düşünmez misin delikanlı?” diyebilir sadece. Tam asabi olan genç cevap verecekken tekrar söze girer yaşlı adam. Ve der ki: “Gidin bakalım, güneşin battığı yerdeki güzelliklere ulaşmak için son gücünüzle gidin. Ama burada dökülen kanları ve neden oraya gittiğinizi sakın unutmayın!”
yetenekli çocuğun dramı
zemheri karanlık eşelerken zihnimi
hayra yormaya çabalarım emanetini
hem reddetsem küser ruhun
adını ansam diner mi ki hüznün?
belki de sevda budur der geçerim
içkin bir dramın aşkın yankısı
ya da bir yazgının yılgın patırtısı
biraz voltaire ve çokça ben
gece iner başıma, yıldızlar serpilir
sigara dumanından sırlar dökülür içime
en derin yaralar, ağlamakta saklı diyor şair
ağladıkça iyileşirim sanardım oysa ben