Hiçin Gürültüsü
03.01.24 – 05:37
susmazken kafamın içi
hangi kaba sığdırabilirim
akıntısı durmayan düşüncelerimi
bi kuş cıvıltısı, bi horoz hırıltısı, bi yağmur hışırtısı
ya da bi melodinin dinginliği bile sakinlemezken zihnimi
hangi deftere sığdırabilirim, kaç kelime yeter
hiçbi şey yapmak zorunda değilim
hiçbi yere gitmek zorunda değilim, hiçbi yerden de dönmüyorum
peki kafamın içindeki bu telaş neyin emâresi
boşalan hiçbi kadehle zihnimin sustuğunu hatırlamam
yahut dolan hiçbi küllükle ruhumun sakinlediğini
ne zaman sükûnetle bağdaş kurarım kafamın içinde, bilmiyorum
şehrin kasou mu beni bu hale getirdi
yoksa ben miyim kaosun ta kendisi, bilmiyorum
bu hayat denen gaileyi bazen keyifle, bazen yersiz bi hüzünle
ve çok nadir de olsa, kimi zaman, huzurla yaşadım
lâkin
bu yaşıma dek hiçbi düşüncem içime sinmedi
hiçbi eylemim, başarım, hikâyem…
şimdi bu şiirin kelimelerini kaydederken deftere
“yok bu da olmadı” diyorum kendime yine
sessizliğin tınısını kaçıran bir telaşla
hırsla, hışımla koşuyorum
karanlığa doğru aydınlığı arıyorum
