malihulyadan besleniyorum, en ekşi yerinden bir eriği dişlercesine.
melankolia diyor gavur buna ama ben yunanca bilmem.
en ekşi elmayı dişliyorum, ağzında jiletler taşıyan bir kurt gibi
dişlerim kamaştıkça, ruhum daha kolay havalanıyor.
ruhum hışımla yükseliyor, evet, savrularak
ve gökyüzünden herkese selam!
yeterince yükseğe uçarsam
düştüğümde daha çabuk ölürüm sanıyor aklım.
zıpkınla fırlatılmış gibi hep daha yükseğe
ve en sert zemine düşmek için dua ede ede.
ama adam en derin uçuruma da baksa biliyor
“bu, kalbimde yankılanan yalnızlık türküsünden yine de daha sığ”
ve dönüyor yalnızlığına
huzurla boğulmak için
kendi sığ derinliğinde
